Gün geçmiyor ki, hekimlik mesleğine dair üzücü bir haber almayalım. Çocukluk hayalim olan, 20 yıl boyunca büyük bir aşkla, büyük bir keyifle icra ettiğim hekimlik mesleğini artık güzel haberlerde, başarıların anlatıldığı hikâyelerde görmek istiyorum, ama ne çare… Bir yandan şiddet, bir yandan kötü (olumsuz demiyorum, düpedüz KÖTÜ) çalışma koşulları, bir yandan gasp edilen özlük hakları,...Read More

Hayatım boyunca cahil insanları kınamadım, hakir görmedim, anlamaya, destek olmaya çalıştım hep. Çünkü hep cehaletin nedeninin kısıtlı kaynaklar olduğuna inandım. Hep “Cahil kalan insanlar eğitime, bilgiye çeşitli nedenlerle ulaşamamış, bu nedenle bilgisiz kalmışlar, cehalet canavarına yenik düşmüşler, madem ki ben daha şanslı gruptanım, o zaman bilgiyi paylaşayım, bilgisi olmayanları kınamak yerine onlara destek olayım” diye...Read More

Bu “korona günleri” başlamadan önce, çok önce, çok sevdiğim ve kendisi de inanılmaz bir tempo ile çalışan bir Hocam paylaşmıştı, aşağı yukarı şöyle diyordu: “Hepimiz korkunç bir tempo ve acele içerisindeyiz. O kadar çok koşturuyoruz, o kadar çok çalışıyoruz ki, hiçbir şey için vaktimiz yok. Sürekli ve bitmez tükenmez bir biçimde yoğunuz…” Çok tanıdık gelmişti,...Read More

Dün de alkışlamadım. Yarın da alkışlamayı düşünmüyorum. Çünkü ben, hekimleri çok iyi biliyorum. Onları çok iyi tanıyorum. Üzerinde beyaz önlüğü, karşıdan gelen bir hekim gördüğümde biliyorum: Tıp fakültesine başladığı andan, hatta hekim olmaya karar verdiği ortaokul/lise yıllarından beri gecesini gündüzüne katmış, hep çalışmış çabalamıştır. Hem de nasıl bir adanmışlıkla. Sınırsız, uçsuz bucaksız, her gün yeni...Read More